Some Like It Hot…

…czyli po naszemu „Pół żartem, pół serio” , bo tak też należy potraktować dzisiejszą stylizację. Tłumaczenie równie kiepskie, co wytłumaczenie (się), ale co zrobić, kiedy chciałam dobrze, a wyszło jak zawsze :P.

Obiecałam, że paski jeszcze tu wrócą i oto są! Nie sądziłam co prawa, że nastąpi to już za dwa posty, ale biorąc pod uwagę upływ czasu rzeczywistego, to od tej obiecanki minął już prawie miesiąc.

“I don’t want to be cool, I want to be fashion”, jak mawia Anna Dello Russo. No, wiadomo każdy by tak chciał, ale nie każdy potrafi. Są ludzie, którzy mają to „coś”. Wizjonerstwo? Talent? Taką „Bożą Iskrę”, która w naturalny sposób łączy w ich głowach fasony, desenie, kolory, pozwalając wyczarować coś z niczego. Są też tacy, którzy tego „czegoś” nie mają, ale są świetnymi rzemieślnikami. Pracują mniej lub bardziej intensywnie nad przyswajaniem wiedzy na temat typów figur, połączeń kolorystycznych i innych rzeczy, o których dziś nie mam zupełnie pojęcia. Teoria plus dochodzące do niej miesiące, a może i lata praktyki, dają ostatecznie fantastyczny efekt. Pierwszą grupę podziwiam i pozytywnie zazdroszczę, przed drugą chylę czoła, z szacunku dla ich ciężkiej pracy i determinacji. Niestety ja nie należę do żadnej z tych grup. Do pierwszej pewnie przez to, że urodziłam w okresie wyżu demograficznego w PRLu, i jak rozdawali dobry gust, to widocznie musiałam stanąć w kolejce po papier toaletowy, a na to by załapać się do drugiej zabrakło mi czasu, bo życie zaciekawiło mnie i pochłonęło innymi sprawami. Nie piszę tego, aby wyrazić swoją ignorancję dla tematu, wręcz przeciwnie, najwyższy czas nadrobić zaległości, bo prawda stara jak świat "Jak Cię widzą, tak Cię piszą" jest dziś nadal jakże aktualna :P.

Jaki związek ma powyższy wywód z dzisiejszą stylizacją? Ano taki, że w moim przypadku, aby wyjść poza swoje bezpieczne, sprawdzone zestawy: „czerwone spodnie i koszulka w paski” muszę się nieźle naszukać, żeby znaleźć inspirację, a później napocić i namyśleć, żeby przekuć ją w zadowalający mnie zestaw. Tym razem miało być inaczej. Gdy tylko zobaczyłam podany na tacy klasyk w wydaniu Brygidy, czy Audrey : http://runninginheels.com/articles/breton-stripes/ strzeliłam palcami pyk, myk, bingo! Paseczki z lejącym dekoltem w szafie są, skórzane baletki akurat w tym roku wymienione na nowy model (poprzednie udały się na zasłużoną emeryturę), spodnie capri się dokupi, i będzie zestaw marzeń :D. I był. Do momentu, kiedy nie złożyłam tego kupy, i nie postałam minutę przed lustrem. Miało być prosto i sprytnie elegancko, a wyszło "klawo jak cholera", bo całokształt jest kwintesencją Gangu Olsena: przykrótkie gacie Benny'ego, melonik Egona, i wielka torba, z którą zawsze zasuwał Kjeld!


Źródło: www.dfi.dk/faktaomfilm/film/da/240.aspx?id=240

Dostałam ataku śmiechu, i stwierdzam, że ja chyba jednak wolę być cool, niż fashion! Jak dla mnie zestaw bomba, w pasiakach niczym z duńskiego więzienia, które co odcinek groziło sympatycznemu gangowi. Postanowiłam wykorzystać ten wątek w sesji, a wieczorem popędziłam tak ubrana na imprezę. Ojj tak, ten zestaw mimo swoich niedoskonałości zostanie ze mną na dłużej.

Dobra, koniec dywagacji. Zapraszam do fot :)

Spodnie - Orsay
Koszulka - Orsay
Torba - H&M
Melonik - H&M
Buty - Lasocki